Soms hebben kinderen gewoon een knuffel nodig.
Soms vergeten we weleens dat kinderen die al heel veel kunnen en heel slim, verstandig en zelfstandig zijn, eigenlijk gewoon nog maar kinderen zijn, die boven alles behoefte hebben aan veiligheid, geborgenheid en stabiliteit. Aan liefde, een gevoel van ‘erbij horen’ en erkenning. Soms weet je dat deze behoeftes niet voldoende vervuld worden bij een kind. Soms weet je dat wat je aan dit kind wel kunt geven niet voldoende is, maar dat alles wat je kunt geven nog steeds beter is dan niets. Soms is een knuffel geven het enige dat je kan doen. Een knuffel kan vele vormen aannemen, het kan een vraag zijn naar hoe het gaat, een knipoog, een activiteit om samen te doen en nog zo veel meer. Het goede doen op het goede moment, waardoor de ander zich gezien, gehoord en begrepen voelt. Alle kinderen hebben een knuffel nodig, en dat heeft deze leerling van mijn plusgroep heel goed begrepen. Wat een mooi en ontroerend ondernemingsplan....

Bij het lesgeven aan en begeleiden van (hoog)begaafde kinderen komt het van pas om zelf veel kennis in huis te hebben. En nee, je hoeft niet zelf te weten hoe ver Mars precies van de aarde staat, of alle landen van de wereld uit je hoofd te kennen. Maar het is goed om te weten waar deze kinderen behoefte aan kunnen hebben en waarin zij soms verschillen van andere kinderen. Meestal kunnen ze dat zelf prima vertellen, aan ons de kunst om te luisteren en iets met die informatie te doen. Dus wat heeft dit kind in huis en waar kan het nog wat steigers gebruiken? En welke steigers heeft het eigenlijk nodig? Er zijn geweldig veel goede en bruikbare methodes beschikbaar voor het begeleiden van kinderen, maar laten we voordat we uit dit aanbod een keuze maken goed in kaart brengen welke hulp er echt nodig is. Soms blijkt een (hoog)begaafd kind met faalangst eigenlijk een kind te zijn dat niet heeft geleerd om te leren. En hoe zou jij je voelen als je op school een toets krijgt waarvoor je je niet hebt voorbereid, omdat je niet weet hoe dat nou moet dat 'leren'? Zo'n kind heeft niet genoeg aan het aanleren van 'helpende gedachten', maar heeft ook hulp nodig bij het ontdekken hoe het kan leren. En een kind met enorme woede-uitbarstingen, maar dat zich op school bijna letterlijk 'doodverveelt', heeft behoefte aan werk op zijn niveau en dan komt dat met die woede-uitbarstingen misschien vanzelf wel goed. Als er dan alleen hulp komt op het gebied van emotie-regulatie dan leer je het kind dat het blijkbaar geen 'negatieve emoties' mag hebben én leer je het tegelijkertijd ook dat er naar hem niet serieus wordt geluisterd. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Dus laten we beginnen met echt waarnemen, want ieder mens heeft het recht gezien, gehoord en begrepen te worden.